+هنوزم دوستش داری؟
-نمی‌دونم.
+هنوز بهش فکر می‌کنی؟
-آره
+پس یعنی هنوز دوستش داری. فکر کردن بهش رو دوست داری؟
-همون موقع آره ولی بعدش نه. مثل کندن یه زخم دلنشین‌ه ولی جاش می‌مونه.
+پس..
-آره، می‌خوای بگی من یه خودآزارم؟ آره. یه خودآزار احمق که دوس داره جای زخمای موندگارش هی بیشتر و بیشتر بشن. تا شاید دفه مواظب زخم شدن دستاش باشه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر